Afgelopen weekend heeft Tim Hartman twee bronzen medailles behaald tijdens de World Transplant Games (WK voor sporters met een donororgaan) in Mar del Plata, Argentinië.
Vier jaar na de transplantatie van een nier van zijn vader, deed Tim mee op twee afstanden wielrennen: 5 km tijdrit en 20 km wegwedstrijd (beiden brons). Daarnaast kwam hij uit voor de estafetteloop in de afstanden 4 x 100 m en de 4 x 400 m wat hem en zijn team een 4e plaats opleverde.
Wielrennen: 5 km tijdrit
Vorige week dinsdag verscheen Tim voor het eerst aan de start voor de 5 km tijdrit. De rit zou gaan over een parcours van 2,5 km heen en 2,5 km terug, met twee heuvels. Er stond veel wind, iets waar de Haarlemmer goed mee om weet te gaan: “Ik train langs de Ringvaart en door de polders, daar staat geregeld een hoop wind. Dus dat was ik wel gewend.” Na een wat chaotische start ging hij er volledig voor, maar op het keerpunt kreeg hij van zijn aanwezige familie te horen dat hij 7 seconden achterliep op zijn grootste rivaal, een Engelsman. “Ik had al veel pijn, maar ik wilde zó graag! Ik ben er toen echt doorheen gegaan.” Helaas bleek bij de finish dat de inhaalslag net niet voldoende was geweest: met een tijd net onder de 8 minuten kwam hij 0.7 seconden tekort voor een plek hoger in het klassement. Later volgde een tijdrit van een nog sterkere renner, een Iraniër, die de eerste plaats innam waardoor Tim brons kreeg.
Wielrennen: 20 km wegwedstrijd
Vorige week woensdag was het tijd voor de 20 km wielrennen. “De Iraniër en de Engelsman van een dag eerder deden ook weer mee, dus ik wist wie ik in de gaten moest houden.” Toch was Tim nerveus voor de start: dit was pas zijn derde wegwedstrijd, en bij één van de andere twee had hij zijn duim gebroken. “Daar denk je wel even aan, maar na de start was dat weg.” Na een spannende 19 km ontsnapt een Argentijn uit het peloton. Tim haalt hem in, maar wordt daarna ingehaald door zijn concurrenten van de dag ervoor. Hij redt het niet meer om hen bij te houden, maar weet nog wel de Argentijn net voor te blijven. Opnieuw mag hij brons om zijn nek hangen.
Atletiek: estafetteloop
Vrijdag en zaterdag waren de atletiek afstanden aan de beurt: 4 x 100 m (vrijdag) en 4 x 400 m (zaterdag) estafetteloop. Vrijdag mocht Tim als tweede loper aan de start verschijnen, maar door zenuwen over het overnemen van de stok loopt hij geen optimale race. Met het team in zijn geheel gaat het nog redelijk, ze eindigen 4e. Bij de 4 x 400 m op zaterdag zit dat er helaas niet in. Tim is op deze afstand de laatste loper van het team en kan helaas pas van start als de teams nummers 1, 2 en 3 al binnen zijn. Toch loopt hij lekker, maar Nederland wordt laatste bij deze afstand.
Nederland op de WTG
Op de World Transplant Games (WTG) strijden ieder jaar meer dan 1.500 atleten tegen elkaar om het eremetaal. Dit jaar is de zomereditie, volgend jaar wordt er weer een wintereditie gehouden. Voorwaarde om mee te mogen doen, is dat de deelnemer een orgaantransplantatie ondergaan moet hebben, waarvoor blijvend medicijnen geslikt moeten worden. Met 34 Nederlandse atleten kwam Nederland uit op deze editie en de medaillestand liegt er niet om: maar liefst 7 gouden, 22 zilveren en 17 bronzen medailles werden er gehaald.
Nierziekte en transplantatie
In 2011 was Tim volop aan het sporten, hardlopen en met zijn vader aan het trainen voor de New York Marathon. Hij voelde zich al een tijdje niet zo fit, maar dacht aan een griepje of stress op het werk. Op aanraden van zijn ouders is hij uiteindelijk naar de huisarts gegaan, die als standaard test zijn bloeddruk opmat. Tim: “Ze schrok zich rot, uiteindelijk heeft ze drie van die apparaten uitgeprobeerd, maar alle drie gaven ze dat enorm hoge getal aan.” Met spoed werd hij doorverwezen naar het ziekenhuis, waar hij direct op de Medium Care afdeling werd opgenomen en aan bed gekluisterd was door allerlei toeters en bellen. “Dat was niks, van veel bewegen en sporten naar niet meer je bed uit mogen,” aldus Tim. Na enkele dagen was de bloeddruk onder controle, maar bleek dat Tim zijn nieren niet meer werkten. Hij werd direct aan de spoed dialyse gezet. Bert Hartman, vader van Tim: “Toen duidelijk werd dat hij waarschijnlijk een nieuwe nier nodig zou hebben, heb ik direct gezegd, die krijg je van mij. En dat is uitgekomen.” In november 2011, drie maanden na de eerste ziekenhuisopname, werd de transplantatie uitgevoerd, voor beiden zonder complicaties.
New York Marathon
Omdat het sporten toch in het hart van beide mannen zit, zijn ze na de transplantaties en met akkoord van de dokters opnieuw gaan trainen voor de New York Marathon, die zij in 2013 als ‘sponsorloop’ voor de Nierstichting liepen. Met hulp van familie haalden zij een mooi bedrag op. Beiden liepen de marathon helemaal uit. Tim: “Natuurlijk loop je dan geen toptijd meer. Door de medicijnen en het feit dat je lichaam werkt op een orgaan van een ander gaat er toch behoorlijk wat van je sportvermogen af”.
Trainen voor het WK
Toen de marathon achter de rug was, heeft Tim het even wat rustiger aan gedaan. Maar toch begon het al snel weer te kriebelen. Via zijn arts en de Nierstichting kwam hij uit bij Stichting Sport en Transplantatie en de WTG en is hij zich gaan specialiseren op wielrennen. Tim: “Het afgelopen jaar heb ik met zelf ingeschakelde hulp van een sportarts, een diëtiste en een fysiotherapeut keihard getraind. Het was nog even spannend toen ik drie maanden geleden mijn duim brak. Gelukkig boden mijn ouders aan mij mee te nemen op trainingskamp in de Ardennen. Met steun van het sportteam en mijn familie heb ik mij daardoor toch goed voor kunnen bereiden. En heb ik dus zelfs nog twee bronzen medailles in de wacht kunnen slepen!”
